Cumhuriyetten Günümüze Yaygın Eğitim ve Halk Eğitimi
Özet Görüntüleme: 15
/ 
PDF İndirme: 14
DOI:
https://doi.org/10.5281/zenodo.14510510Anahtar Kelimeler:
Halk eğitimi, Yaygın eğitim, Osmanlı dönemi, Cumhuriyet dönemi, Hayat boyu öğrenmeÖzet
Bu makalede Türkiye'de halk eğitimi ve yaygın eğitimin tarihsel gelişimi ele alınmaktadır. Osmanlı döneminde halk eğitimi, Ahilik, loncalar ve vakıflar aracılığıyla yürütülmüştür. Ahilik, esnaflar arasında ahlaki değerlerin ve mesleki becerilerin geliştirilmesine katkıda bulunurken, loncalar ticaret ahlakını korumuştur. Vakıflar ise sosyal adaletin sağlanmasında önemli bir rol oynamıştır. Cumhuriyet döneminde halk eğitimi daha sistematik hale getirilmiştir. 1926’da kurulan Halk Eğitimi Şubesi, Millet Mektepleri ve Halkevleri gibi kurumlarla okuma-yazma oranını artırmayı ve halkın kültürel gelişimini sağlamayı amaçlamıştır. 1960’ta Halk Eğitimi Genel Müdürlüğü kurulmuş, 2011 yılında ise Hayat Boyu Öğrenme Genel Müdürlüğü adı altında faaliyet alanı genişletilmiştir. Böylece, Türkiye’de halk eğitimi önemli bir gelişim sürecinden geçmiştir.
Referanslar
Akgün, M. (2018). Hayat boyu öğrenme perspektifinde Türkiye’de halk eğitimi faaliyetleri. Eğitim ve Bilim, 43(1), 45-58.
Akyüz, Y. (2019). Türk eğitim tarihi: m.ö. 1000’den günümüze. Pegem Akademi.
Arslan, M. (2020). Köy enstitüleri ve Türkiye’nin eğitim tarihindeki yeri. Eğitim Araştırmaları Dergisi, 35(2), 89-112.
Aydın, F. (2009). Türkiye’de yaygın eğitim politikalarının gelişimi ve uygulama sonuçları. Yaygın Eğitim Dergisi, 20(4), 30-48.
Aydın, F. (2010). 1980 sonrası Türkiye’de eğitim politikalarının değişimi. Eğitim Bilimleri ve Uygulama Dergisi, 25(1), 77-95.
Celep, C. (2003). Cumhuriyet döneminde halk eğitimi ve yaygın eğitim uygulamaları. Eğitim Bilimleri ve Uygulama Dergisi, 12(3), 150-162.
Erdoğan, R. (2013). Türkiye’de halk eğitimi ve yaygın eğitim faaliyetlerinin tarihsel gelişimi. Halk Eğitim Dergisi, 41(3), 68-80.
Geray, C. (2019). Osmanlı döneminde vakıfların eğitimdeki rolü. Tarih Araştırmaları Dergisi, 29(2), 130-145.
Güven, İ. (2015). 12 eylül darbesinin eğitim politikalarına etkisi. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 43(2), 121-138.
Kaya, A. (2018). Ahilik ve lonca teşkilatının osmanlı döneminde halk eğitimi üzerindeki etkisi. Sosyal Bilimler Dergisi, 9(2), 56-67.
Kurt, R. (2000). Cumhuriyet döneminde halk eğitimi ve okuma-yazma seferberlikleri. Eğitim Tarihi Araştırmaları Dergisi, 11(2), 97-113.
Özkan, A. (2015). Türkiye’de kırsal kalkınma ve mesleki eğitim kurslarının önemi. Mesleki Eğitim ve Yaygın Eğitim Dergisi, 18(3), 44-59.
Şimşek, H. (2016). Halkevleri’nin cumhuriyetin modernleşme sürecindeki yeri. Sosyal ve Beşeri Bilimler Dergisi, 12(1), 54-70.
Şirin, N. (2007). Türkiye’de yaygın eğitim ve halk eğitimi merkezlerinin gelişimi. Eğitim ve Toplum Dergisi, 7(1), 24-39.
Tosun, F. (2017). Türkiye’de okuma-yazma seferberliklerinin tarihsel süreci. Halk Eğitimi ve Toplum Araştırmaları Dergisi, 5(3), 88-103.
Turan, M. (2011). 1950-1980 arası Türkiye’de halk eğitimi ve yaygın eğitim politikaları. Eğitim Politikaları Dergisi, 23(4), 44-60.
Ünal, M. (2015). Cumhuriyet dönemi halk eğitimi ve yaygın eğitim politikaları. Eğitim Bilimleri Dergisi, 28(2), 123-145.
İndir
Yayınlanmış
Nasıl Atıf Yapılır
Sayı
Bölüm
Lisans
Telif Hakkı (c) 2024 Heterotopic View
Bu çalışma Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License ile lisanslanmıştır.
