Heterotopic View

Eğitim Paydaşlarının Görüşlerine Göre 2018 Yılı Felsefe Dersi Öğretim Programının Güçlü ve Zayıf Yönleri

Merve Irmak Canbulat — 2024-12-20

Bu çalışmanın amacı; felsefe öğretmenlerinin, felsefe ve program geliştirme alanı akademisyenlerinin, felsefe ve program geliştirme alanları ile ilgili derneklerin temsilcilerinin 2018 felsefe dersi öğretim programının güçlü ve zayıf yönlerine ilişkin görüşlerini belirlemektir. Çalışma nitel araştırma modelinin olgu bilim (fenomenoloji) yöntemine dayalı olarak tasarlanmıştır. Bu doğrultuda 30 felsefe öğretmeni, 10 felsefe alanı akademisyeni, 10 program geliştirme alanı akademisyeni ve 4 dernek temsilcisi ile yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılarak görüşmeler yapılmıştır. Görüşmelerden elde edilen veriler içerik analizi yöntemi ile analiz edilerek bulgulara ulaşılmıştır. Eğitim paydaşlarının görüşlerine göre felsefe dersi öğretim programının güçlü yönleri; felsefe eğitiminin iki sınıf (10 ve 11.sınıflar) ve alana (disiplin ve tarihsel) ayrılması, kazanım ve içeriğin yeterli ve anlaşılır olması, felsefeye özgü becerilerin kazandırılması, düşünce tarihini öğretmesi, öğrenciyi aktif hale getirmesi, felsefi bakış açısı kazandırması üzerinde yoğunlaşmaktadır. Felsefe dersi öğretim programının zayıf yönleri olarak ise; 11. sınıf öğretim programının yoğun bilgi, kavram, tarihsellik içermesi, metinlerin anlaşılırlığının zor olması, dersin uygulama alanının azlığı, içeriğin ayrıntılı ve öğrenci seviyesine uygun olmaması, dersin yaşam ile bağının sınırlılığı, eğitim durumları, ölçme ve değerlendirme ögelerinin yetersizliği üzerinde yoğunlaştığı görülmektedir. Elde edilen bulgular doğrultusunda; felsefe dersi öğretim programlarının eğitim durumları, ölçme ve değerlendirme öğelerinin güçlendirilmesi, öğretim programları ile ilgili çalışmaların geniş kapsamlı paydaş grubu ile yapılması, mevcut öğretim programları ile yeni hazırlanan öğretim programları karşılaştırılarak eksikliklerin, benzerliklerin iyi analiz edilmesi ve yeni öğretim programlarının da bu analize göre hazırlanması gibi önerilerde bulunulmuştur.

2019 (Ortaokul) Türkçe Dersi Öğretim Programı’nın Öğretmen Görüşlerine Göre Değerlendirilmesi

Mehrali CALP — 2024-12-20

Bu çalışmanın amacı, 2019 (Ortaokul) Türkçe Dersi Öğretim Programı’nda yer alan genel amaçlar, özel amaçlar, kazanımlar, öğrenme alanları, temalar, metin türleri, değerler, yetkinlikler, ölçme ve değerlendirme hakkında Türkçe öğretmenlerinin görüşlerini belirlemektir. Çalışma nicel araştırma yöntemine uygun olarak düzenlenmiş olup veriler anket tekniğiyle toplanmıştır. Programın değerlendirilmesinin yapılabilmesi için araştırmacılar tarafından 20 soruluk 5’li likert tipi anket hazırlanmıştır. Hazırlanan anket, İstanbul, Ankara, Denizli, Antalya, Trabzon, Ağrı ve Gaziantep illerinden rastgele usulüyle seçilen devlet okullarının ortaokul kademesinde görev yapan Türkçe öğretmenlerine çevrimiçi olarak gönderilmiştir. Öğretmenlerden 750’si ankete katılmıştır. Katılımcıların verdikleri cevaplar elektronik ortamda kayıt altına alınmıştır. Verilerin analizinde katılımcılardan alınan cevaplar yüzdelik olarak belirlenmiştir. Sonuç olarak araştırmaya katılan Türkçe öğretmenleri 2019 (Ortaokul) Türkçe Dersi Öğretim Programı’nda yer alan; genel ve özel amaçlar, kazanımlar, öğrenme alanları, dilbilgisi, temalar, metin türleri, değerler, yetkinlikler, ölçme ve değerlendirme başlıkları bakımından olumlu görüş bildirirken ders kitaplarındaki etkinliklerin programın kazanımlarıyla uyumlu olmadığı yönünde görüş bildirmiştir.

Türkiye’de Pozitif Psikolojinin Eğitimde Kullanılmasına Yönelik Gereklilikler

Nebile Eroğul — 2024-12-20

Öznel iyi oluş, iyimserlik, umut, pozitif güçler ve karakter güçleri gibi kavramlarla harmanlanan pozitif psikoloji, egemen psikoloji anlayışından farklı olarak bireyin problem alanlarına değil güçlü yönlerine odaklanmaktadır. Bu bağlamda pozitif psikoloji öğrenci davranışlarında veya akademik başarıda ortaya çıkan güçlü yönlere vurgu yapmaktadır. Bu çalışmada, pozitif psikolojinin eğitimde kullanımına ilişkin gerekliliklerin tartışılması ve pozitif psikolojinin pratik ve uygulanabilir çıktılarının okullarda davranış ve başarı ile ilgili alanlarda nasıl önemli değişimlere yol açacağına dikkat çekilmesi amaçlanmıştır. Çalışmada nitel bir yöntem benimsenmiştir. Bu çalışmada ele alınan pozitif psikolojinin eğitimde kullanılmasıyla ilgili tartışma kapsamında Millî Eğitim Bakanlığı politikaları ile ilgili dokümanlar içerik analizi ile pozitif güçler ve karakter güçleri bakımından analiz edilmiştir. Sınıf Rehberlik Programı’nda (2020) azim ve kararlılık, öğrenme aşkı, merak, umut ve iyimserlik, nezaket, sosyal zekâ, yaşam coşkusu, cesaret, tedbirlilik, affedicilik, şükran duyma, mizah gibi karakter güçlerine vurgu yapılmaktadır. MEB Psikososyal Destek Projesi’nde öz farkındalık becerisinin pozitif psikoloji alanı kapsamına girdiği tespit edilmiştir. Türkiye Yüzyılı Maarif Modeli (2024)’nde ise pozitif psikolojinin grup düzeyinde mütevazılık, sorumluluk, tasarruf, vatanseverlik, yardımseverlik gibi alanlarına yönelik erdem-değer-eylemleri ön plana çıkartırken pozitif psikolojinin bireysel düzeyine yönelik iyi-oluş, memnuniyet, tatmin olma, umut, iyimserlik, mutluluk ve akışta kalmak gibi karakter güçlerine yer vermediği tespit edilmiştir. Sonuç olarak okullarda akademik başarı yanında hayatından doyum alan, kendi benliğinin farkında ve umut sahibi bireylerin yetiştirilmesi için öğrencilerin pozitif güçlerinin desteklenmesi ve bunun da okul, sınıf ve ders temelli etkinliklerle sağlanması önerilmektedir.

Türkiye’de Satranç Oyunuyla Alakalı Eğitim Alanında Yapılmış Lisansüstü Çalışmaların İncelenmesi

Alperen Ceylan — 2024-12-20

Bu çalışmada Türkiye’de eğitim alanında satranç ile ilgili yapılmış lisansüstü çalışmaları incelemek amaçlanmıştır. Çalışmada kullanılan tezler doküman analizi tekniğiyle incelenmiştir. Veri toplama aracı olarak Ceylan ve Bozkurt’un (2023) geliştirip kullandıkları tez sınıflandırma formu kullanılmıştır. Araştırmanın örneklemini belirlemek amacıyla ölçüt örneklem kullanılmıştır. Belirli ölçütlere göre incelenen 15 adet lisansüstü çalışmaya ulaşılmıştır. Elde edilen verilerin analizinde betimsel analiz kullanılmıştır. Araştırmanın sonuçları incelendiğinde satranç ile ilgili yapılmış lisansüstü çalışmalarda konu olarak en çok satranç oyununun belirli değişkenlere etkisinin incelendiği görülmüştür. Konu ile ilgili en fazla çalışma 2017 yılında yapılmış, yüksek lisans tezlerinin çoğunlukta olduğu, çalışmaların büyük çoğunluğunun Selçuk Üniversitesi’nde yürütüldüğü görülmüştür. Satrancın kullanıldığı ders olarak yalnızca matematik dersiyle ilişkilendirildiği görülmüştür. Metodolojik açıdan incelendiğinde en çok nicel yöntemlerin kullanıldığı, deneysel desenlerin tercih edildiği, basit seçkisiz örneklemenin seçildiği, öğrenci örneklem grubunun kullanıldığı, 1-50 ve 51-100 aralığı örneklem büyüklüğünün tercih edildiği, test, ölçek, kişisel bilgi formu veri toplama araçlarının kullanıldığı ve son olarak tanımlayıcı istatistik veri analizinin kullanıldığı görülmektedir. Çalışma sonunda önerilere yer verilmiştir.

Cumhuriyetten Günümüze Yaygın Eğitim ve Halk Eğitimi

Ahmet Süreyya Kılıç — 2024-12-20

Bu makalede Türkiye'de halk eğitimi ve yaygın eğitimin tarihsel gelişimi ele alınmaktadır. Osmanlı döneminde halk eğitimi, Ahilik, loncalar ve vakıflar aracılığıyla yürütülmüştür. Ahilik, esnaflar arasında ahlaki değerlerin ve mesleki becerilerin geliştirilmesine katkıda bulunurken, loncalar ticaret ahlakını korumuştur. Vakıflar ise sosyal adaletin sağlanmasında önemli bir rol oynamıştır. Cumhuriyet döneminde halk eğitimi daha sistematik hale getirilmiştir. 1926’da kurulan Halk Eğitimi Şubesi, Millet Mektepleri ve Halkevleri gibi kurumlarla okuma-yazma oranını artırmayı ve halkın kültürel gelişimini sağlamayı amaçlamıştır. 1960’ta Halk Eğitimi Genel Müdürlüğü kurulmuş, 2011 yılında ise Hayat Boyu Öğrenme Genel Müdürlüğü adı altında faaliyet alanı genişletilmiştir. Böylece, Türkiye’de halk eğitimi önemli bir gelişim sürecinden geçmiştir.

Yerel Tarihin Tarih Öğretimindeki Yeri ve Önemi

Necdet Hayta — 2024-12-20

Bu çalışmada yerel tarih öğretiminin tarih eğitimi içerisindeki önemini ortaya koymak amaçlanmıştır. İnsan ve mekân ilişkiselliği üzerine temellendirilen yerel tarih öğretimi öğrencilerin yakın çevresindeki müze, sergi, kütüphane gibi kimi kurum ve kuruluşlara yapılan ziyaretler sonucunda yaparak yaşayarak deneyim kazandığı bir öğretim yöntemidir. Türkiye’de belediyecilik faaliyetlerinin yaygınlaşması ile 1870’lere dayanan yerel tarih öğretimi konuları somutlaştırmakla birlikte öğrencilerin tarihi eserlere ve tarihe karşı bilinç geliştirmelerine olanak sunmaktadır. Araştırmada, nitel araştırma yöntemlerinden doküman incelemesi yapılmıştır. Tarih eğitimi açısından temel öğretim yöntemlerinden biri olan yerel tarih uygulamalarının 2018 programına yansıması beklenilen düzeyde gerçekleşmese de ve 2024 programında önceki programa nazaran kendine daha fazla yer edinebilmiştir.